Κρυφες επιθυμιες,παραδομενες στην Περσεφονη,κανουν το βουνο να
γουργουριζουν τα σωθικα του,απο πεινα και εξαψη,η κυρα καλα τις κρυβει
σε χαραμαδες σκιερες και μονιμες,μ αλυσιδες βαριες τις κυβερνα τυρανικα
μεχρι την πορτα της ληθης.
Τις δικες μου τις κρατησα,τις εβαλα στον
αφαλο μου,δεν τις κλειδωσα,τις αφησα ανασα για να περνουν,και που και
που να ψιθυριζουν,κι ολο με στοιχειωναν,τις νυχτες εστηνα χορο κατω απο
δυο φεγγαρια,αυτο που πλεει στον ουρανο κι εκεινο που σμιλεψε το
ρουμι,κι ολες τις νυμφευομουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου