ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ / Κασαπή Έλσα

Περνώ και χάνομαι γρήγορα κι αταλάντευτα,
υγρή φορεμένη επιθυμία
που ρέει για εκΤόνωση.
Μια μυστική ωδή στο σώμα σου
από περιΟύσιες έλξεις αφόρετων φιλιών,
εκλιπαρεί ακραίες εκρήξεις ερωτικών λογίδριων.
Σκαλώνεις απερίσπαστα
σε αφορισμένες λέξεις,
διαγράφοντας τροχιά κομήτη.
Στο ελάχιστο της αναΖήτησης
η κλεψύδρα σου αδρανής.
Βλέπω .... χωρίς να παραΤηρώ τον κάθε λόγο
που σ' έντυσε χρυσό,
στα μάτια της αιώνιας ερΩμένης.
Βάλσαμο να στάζει στη σάρκα
που ματωμένη μετρά πληγές.
Αρνιέμαι κάθε δύναμη αυτΑπάτης,
όταν ελεύθερη κυκλοφορεί
και δονεί το αδοκίμαστο πέρασμά μου
απ' τη δίνη της.
Κουβάρια τα χέρια,
κρατούν τις αισθήσεις σε ύπνωση.
Παράλληλες οι λέξεις που δεν συναντήθηκαν,
χαρίζουν δέσμες ελπίδας.

Δεν χαρίζω ούτε ένα λεπτό στο θάνατό μου.
Από καιρό κράτησα παρακαταΘήκες ζΩής ....