FRAGMENTS

Το πρωινό ήταν, αρκούντως, ποιητικό.
Ό,τι έπρεπε για ένα πρόγευμα αγωνίας λεπτής
σερβιρισμένο με τέχνη στη χλόη.
*
Κλείνεις καλά τις πόρτες,
τις κλειδώνεις, καρφώνεις
τα παράθυρα. Αρκεί μια
χαραμάδα να γλιστρήσει
περίπλοκο απρόοπτο εντός.
*
Απ’ τα χαράματα χιονίζει
θραύσματα, πούπουλα,
ανεξερεύνητης σιωπής.
Αν ανοίξω τα βλέφαρα,
αν κομμάτι σκιρτήσω,
αραχνοΰφαντη νιφάδα
θα γενώ και θα σβήσω.
*
Νύχτα στην ύπαιθρο.
Ανυπεράσπιστος, μόνος
ο ελάχιστος άνθρωπος εάλω…
Ο κόσμος γύρω σύσσωμος,
αιώνιο πανηγύρι!