Αγάπη μου. Αγκάλιασα έναν κορμό δέντρου

Αγάπη μου. Αγκάλιασα έναν κορμό δέντρου.
Και άρχισα να σκαλιζω πάνω του , το δικό σου όνομα.
Ηταν τόσο έντονη η επιθυμία μου ,
να το γράψω ...που... ένιωθα το δυνατό χτύπημα των σφυγμών μου.
Ακροβατούσα στο κενό,ναι στο κενό.
Σκάλιζα τα γράμματα με θέρμη,με πάθος ,
και σκεφτόμουν πώς ... μια μέρα θα καταφέρει το δέντρο ,
να κλείσει μέσα του τ'όνομά σου.
Αυτό που έγραψα με τόση αγάπη .
Να μην το βλέπει κανείς.
Μήτε ο Ηλιος,μήτε τα πουλιά .
Να το στερείται ,ο άνεμος.
Πάντα μέσα του ,θα είσαι χαραγμένη .
Μόνο εγώ θα το ξέρω και το δέντρο.
Ετσι να ζεις,μέσα απ'τις ρίζες του για πάντα.
Ομόρφυνε ο νους μου ...σ'αυτην την σκέψη.
Οι εικόνες τούτες εισέβαλλαν στα μάτια μου,
κι εγκαταστάθηκαν στην καρδιά μου.
Επινα έτσι νερό , απ'την πηγή της Ψυχής σου, και ξεδιψούσα...
Σταμάτησε ο χρόνος εκεί. Χάθηκα.
Το πρώτο φως της άλλης μέρας ,
ξεπρόβαλλε σιγά και μαγευτικά ... κι έλαμψε ο τόπος όλος.

'Αφησα πίσω μου ,το δέντρο κι έφυγα, χορτασμένος ευτυχία .