Κι ύστερα θα πείς :
μαύρη κηλίδα στην ψυχή σου θα ξαναεκτυπωθεί ;
με περισσή προθυμία σαν γυρίζεις
ξανά και ξανά
πρός άγραν πενταρών
θα τείνει η ράχη
για να συντριφτούν τα πλευρά του σκονισμένου σου νού
σαν έρωτας που προσηλούται
στήν αντικρινή σου ζωή
κι ασφυκτιά σάν στέρνο
που ο πόθος σκεπάζει
ανάμνηση βασανισμένη
μάταιο ορμέρφυτο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου