Λουφές και γλέντι

Σε μούλκι ματοπότιστο και κοκαλοσπαρμένο . 

αφεντικό με βάλανε μ’ ένα λουφέ μεγάλο,  

ξένος για τούτο ήμουνα κι αυτό για μένα ξένο, 

μα ρίζες πρόφθασα πολλές στο χώμα του να βάλω…

 

Οι ρίζες βγάλανε κλωνιά και τα κλωνιά μπουμπούκια 

και τά μπουμπούκια τον καρπό θα δέσουνε μια μέρα.  

Ως τώρα πήδησα πολλά μέσα σ’ αυτό παλούκια, 

μα σ’ όλους τους κολλήγους μου επήρα τον αγέρα.

 

Λουφές και γλέντι! Τι ζωή! Κουκούτσι δε με μέλλει, 

πώς πάνε τα ζωντόβουλα που μ’ έχουνε γι’ αφέντη!  

Οργώνουν άλλοι, μα εγώ, εγώ τρυγώ τ’ αμπέλι,  

το ξεζουμιάζω και τραβώ. . . Τραβώ μεγάλο γλέντι.

 

Λογαριασμό δεν μου ζητούν, λογαριασμό δεν δόνω, 

  κι αν μέσα στο μεθύσι μου ή κανενού κεφάλι,  

ή πιάτα, τζάμια σπάσουνε, το κέφι μου δε χάνω. . .  

Υγεία να ’χω μοναχά και τα πλερώνουν άλλοι.

 

Μέσα στο κτήμα μου πολλοί δουλεύουνε κολλήγοι  

τους στίβω σε χρονιάτικο μεγάλο γηομοίρι,  

δόξες, ταξίδια και λουτρά, ραχάτι και κυνήγι  

τα βγαίνω απ’ τον ίδρω τους —ψυχή μου πανηγύρι!

 

Εδώ και κει καμιά φορά μαλώνουν μεταξύ τους  

βριζοκοπούνται, κλέβονται, κλοτσιώνται, κουτουλιώνται,  

λυούνε τις μύτες, γδέρνονται. . . είναι δουλειά δική τους  

σώνει μονάχα του λουφέ λεφτά να μη χαλιώνται. ..

 

Από ψηλά, πολύ ψηλά τους βλέπω σα μυρμήγκια,  

πού σέρνουνε κουκί – κουκί στην τρύπα τους το στάρι, 

για να το φάνε μονομιάς αχόρταγα ποντίκια  

και πάλι βγαίνουν παγανιά για πόντικα θρεφτάρι. ..

 

Αν αγριεύουν στα κρυφά και το μουστάκι στρίβουν 

αν μουρμουρίζουνε πολλοί για την αναμελιά μου  

Ε! τι με μέλλει! . . . Μέσα τους βεζούβιο κι αν κρύβουν. ..  

Λουφές και γλέντι δυνατό! Αυτή ’ναι η δουλειά μου.