η Δευτέρα Παρουσία / Βαγενάς Νάσος

Θα’ ναι μια κρύα νύχτα (αλλά και η νύχτα

πριν από αυτήν θα ’ναι εξίσου κρύα).

Θα μας σκεπάζουν λειχήνες, βρύα,

χόρτα των τοίχων. Το σκοτάδι θ’ αλυχτά.

Χίλιοι άνθρωποι δεν θα μπορούν να σηκώσουν

μαζί ένα πεσμένο φύλλο.

Κι άλλοι για ένα σάπιο μήλο

θα πουλάν την ψυχή τους όσο–όσο.

Τρομαγμένοι –θα σκούζουν οι σειρήνες–

οι άγγελοι (ανάποδα, με το κεφάλι

προς τα κάτω) θα πέφτουν με αλεξίπτωτα.

Χλωμούς, ανήμπορους από τη ζάλη,

θα τους ρουφούν ηδονικά οι δίνες

του μηδενός, του τίποτα.