Δε βρέχει

Δε βρέχει
κι είναι παρατημένες οι σημαίες μας
σε σκονισμένους δρόμους.
σε ξεβαμμένους ιστούς
φορώντας τρομαγμένα όνειρα
και άγονες διαμαρτυρίες
εκτεθειμένες,
στην κούραση και στη θλίψη μας.
΄Εξω από το παράθυρο,
πηγαινοέρχεται ο καιρός
κρατώντας σ' ένα κοντάρι τα ρούχα μας
θρυμματισμένη εικόνα
που μας βαραίνει τα μάτια.

Δεν βρέχει
το νέφος γαντζωμένο στα παράθυρα
και σ' ένα αίσθημα πνιγμού που αργοσαλεύει
στην πόλη αυτή που διαρκώς καταθέτουμε
τη σιωπή και το θάνατο.

Δεν βρέχει
και πως να ξεπλυθούν τα όνειρα
που περιμένουνε,να ζωντανέψουν οι σημαίες μας
που περιμένουνε, να ξαναγεννηθούν.