Ένα νυχτολούλουδο μιλάει για το τέλος.
Η λησμονιά δεν ξέρει από επιείκεια
κι η φωνή σου
μιλά στη σκέψη.
Κρατώ μια περγαμηνή
με ημερομηνίες και σχήματα
φιλιά αποτυπωμένα
σε ψυχές ξεγυμνωμένες.
Σήμερα αγόρασα μια ομοιοκαταληξία
να ταιριάξω με την απουσία σου.
Έδωσα γι αντίτιμο τον άπιστο πόθο
μετά έγειρα το κορμί
σε οράματα κυκλοθυμικά
να κοιτώ μια αλήθεια
που πάντα προπορεύεται.
Αγοραπωλησία η ζωή μου
σ ένα χρόνο αμέτοχο
που κυνηγάει τα χνάρια σου.
Στρίβω ένα τσιγάρο και το μισοκαπνίζω...
Έχω την αγάπη ακόμα φυλαγμένη
όσο τα τζάμια θολώνουν
κι εγώ γίνομαι παράξενο παράπονο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου