Αναρωτιόμουν χτες
στο αλληθώρισμα της πόλης
που χύθηκαν των φίλων οι φωνές
η θέρμη των χεριών τους
Αναρωτιόμουν χτες
στα δόντια το κάγκελο σφιχτά
πότε προσπέρασαν οι εποχές
τη στάχτη των καιρών μου
Αναρωτιόμουν χτες
μπρος στο δαγκωμένο φεγγάρι
πότε αντρειεύτηκαν οι γενιές
στην πίκρα των θεών τους
Αναρωτιόμουν χτες
γράφοντας τους πόνους στον καπνό
που ξεβράστηκαν οι τυφλές γροθιές
στον δρόμο των ρωγμών μου
Σήμερα δεν αναρωτιέμαι...συνήθισα να υπομένω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου