Γιάννης Σκληβανιώτης (βιογραφικό)

Ο Γιάννης Σκληβανιώτης γεννήθηκε στη Λιβαδειά στις 12 Ιουνίου του 1934. Γονείς του ο Λουκάς Ιωαν. Σκληβανιώτης και η Μαρία Σκληβανιώτη το γένος Δασοπούλου. Είναι παντρεμένος και έχει μια κόρη.

Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στη Λιβαδειά και συνέχισε στο Γυμνάσιο της, αποφοιτώντας από την 8η οκταταξίου από το 7ο Γυμνάσιο Αθηνών, ενώ σπούδασε και 6 χρόνια μουσική. Στρατεύτηκε το 1956 και έκανε τη θητεία του στο πεζικό στη Θεσσαλονίκη και Λαμία από όπου απολύθηκε το 1958. Κατόπιν ασχολήθηκε με το εμπόριο μέχρι το 1965 στη Λιβαδειά και έπειτα στην Αθήνα, μέχρι τη συνταξιοδότηση του το 2001.

Δραστηριοποιήθηκε συνδικαλιστικά και πολιτικά. Υπήρξε πρόεδρος της Δημοκρατικής Κίνησης Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων, Γραμματέας της Ένωσης Καταστηματαρχών Ραδιοφώνων και Ηλεκτρικών Συσκευών, όπως και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος το 1981 για το δήμο Αθηναίων.

Από παιδί και με τη συνεχή συνδρομή του πατέρα του ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, αρχικά ως αναγνώστης, σε συνέχεια και σαν δημιουργός.

Εργογραφία

ποιητικές συλλογές:

• ΜΥΘΙΚΑ (Εκδόσεις Δελφίνι),
• ΜΙΑ ΦΕΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙ (Εκδόσεις Καστανιώτη)
• ΑΣΜΑ ΘΡΑΥΣΜΑΤΩΝ (Εκδόσεις Καστανιώτη)
• ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΑ (Εκδόσεις Καστανιώτη)
• ΣΟΝΕΤΑ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΟΙ

πεζογραφήματα:

• ΜΟΥΣΙΚΑ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΑ (Εκδόσεις Καστανιώτη),
  • Αισθήματα και αισθήσεις που προκαλεί η συγκατοίκηση του πάθους με την ιλαρότητα, του τραγικού με το σαρκαστικό, του σοβαρού με το ειρωνικό, όπως και η σκληρότητα της υπερευαισθησίας που δημιουργεί τον φονικό συνωστισμό μνήμης, ονείρου και πραγματικότητας. ΄Ετσι: ΄Οταν ξανακοίταξε δειλά προς τα’κει, είδε πως πραγματικά ήταν ένα γυμνό από φύλλα χαμόδεντρο. Μόνο που, όταν κάθισε σ’ένα κλαδί του κάποιος ηδύλαλος, πορτοκαλομύτης μαύρος κότσυφας, έπεσε καταγής σφαγμένος. Τότε ξαναγύρισε ήσυχος το βλέμμα και, όπως το συνήθιζε, αγνάντευε της θάλασσας τις αποκρίσεις στων καιρών τα γυρίσματα».
• Ο ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ (Εκδόσεις Καστανιώτη),
  • «Στα πόδια του βρισκόταν η λύση του μυστηρίου, η αποκάλυψη του μυστικού. O καθρέφτης ήταν κορεσμένος. Το είδωλό του δεν ήταν πλέον αποδεκτό. Όπως και τα είδωλα αυτών και αυτών με τους οποίους και με τα οποία θα μπορούσε να συνυπάρξει στο μέλλον». O χρόνος. Μια κατασκευή από μνήμες. Πάνω σε αυτό το θέμα αναπτύσσονται οι είκοσι παραλλαγές που περιέχονται σε τούτο το βιβλίο. Όπως οι παραλλαγές σ' ένα μουσικό θέμα, που είναι, ταυτόχρονα, το ίδιο αλλά κι ένα άλλο. «Κοίταξε στον καρπό του τον κατασκευασμένο χρόνο. Δεν υπάρχει επιστροφή εκεί απ' όπου δεν έφυγες ποτέ. Μένεις εκεί ανέστιος και άχρονος. Στο φάντασμα της ακατοίκητης πλατείας σου. Να ξενυχτάς το πτώμα μιας μέρας μες στην αιώνια νύχτα».

• ΛΟΓΟΣ ΨΕΥΔΗΣ (Εκδόσεις Καστανιώτη).
  • Δέκα κείμενα με τη μορφή των μύθων, και πολλές φορές με τη χρήση των μυθικών στερεοτύπων, σε μια προσπάθεια για να προσεγγιστεί διά της γραφής η αρχετυπική προφορική καταγωγή του είδους. Αυτή που έδινε τη μαγεία των μουσικών pαραλλαγών μέσα από τα εναλασσόμενα στόματα των νυχτερινών παραμυθάδων. Κείμενα-μύθοι που εμφανίζουν άλλοτε τη διαχρονικότητα των αναπάντητων ερωτημάτων και άλλοτε το πλήθος των συγκρουόμενων απαντήσεων, που καθιστούν τα ερωτήματα αυτά και πάλι αναπάντητα. Ερωτήματα για την ύπαρξη, για το χρόνο, για το χώρο, για την τέχνη, για την εξουσία, για τον έρωτα, για το θάνατο. Μύθοι που δείχνουν μέσα από την αφηγηματική τους αχρονικότητα ότι η εξέλιξη από τις πανάρχαιες κοινωνίες στις σημερινές και η ικανοποίηση των αναγκών και της ποιότητας της ζωής -αποτελέσματα των επιτευγμάτων των επιστημών και της τεχνολογίας- δεν έδωσαν εντέλει κάποιες ικανοποιητικές απαντήσεις, αλλά πρόσθεσαν στα παραπάνω ερωτήματα κι άλλες πτυχές. Έτσι δεν έζησαν ούτε αυτοί καλά, ούτε εμείς καλύτερα.
  •  
  • το διαβάσαμε:  http://viotikoskosmos.wikidot.com/sklivaniotis-giannis