[Ξένη ..]

Ξένη
Ή φωνή μου
Κανένα φώς
Κλείνω τό στόμα

Σωπαίνω
Μές στό σώμα

Θρηνώ

Σκοτεινιασμένες κόρες
Ματιών
Στή θέα ναυαγίων

Στό προσκεφάλι
Τό σχήμα
Τής φυγής

Φάντασμα ξένο
Ό παλιός καθρέφτης
Μού έπιστρέφει

Άπελπισμένος
Τόν χτυπώ

Άπέραντες
Σιωπές

Άκόμη
Καί
Πέτρες
Χτυπούν