Ταξιδευτές του ονείρου

Ω! ας ήταν να εντρυφούσαμε
ξανά φυλή μου Ελληνική
στη μαγεία των στίχων του Ομήρου!
Νοήματα ν’ αντλούσαμε
απ’ τον «Επιτάφιο» του Περικλή
κι απ’ του Πλάτωνα «την πολιτεία» την ιδανική.
Κι εσύ το ξέρεις κι εγώ
πως η Οδύσσεια είναι η διαδρομή μας.

Αλλά ώσπου η ώρα να ’λθει
της επιστροφής μας
στην γενέθλια γη,
με πνεύματος θαυματούργημα
και με το αγαθό «δαιμόνιο» της ψυχής μας
καθορίζουμε την μοίρα την δική μας
μες απ’ των έργων μας το πλαστούργημα.

Ω, πώς μεγαλύνεται η ψυχή μου
στην ιδέα
σαν εκείνη
που ακτινοβόλησε στην Ιερουσαλήμ,
πως στον τόπο μας μπορούν
να συμβούν τα σπουδαία
κι η χώρα μας να γίνει και πάλι
αρετής προσκυνητάρι!
Είθε σ’ ένα σώμα ενωμένοι
με θάρρος και πυγμή, μια ψυχή,
για ωραίους αγώνες με το νου μπροστάρη,
όλοι μαζί να ξεκινήσουμε
ταξιδευτές του ονείρου
ως Νέος Αλέξανδρος καβαλάρης,
ω, ας ήταν να καλπάζουμε
ως τ’ άδυτα του Απείρου!