Να ζω μακριά σου
Πάνω στ’ αυτιού σου την μικρούλα αχιβάδα
άφησε ο βοριάς δυο κόκκους άμμο.
και στων μαλλιών σου τα σκουρόχρωμα τα φύκια
χάθηκα κι είπα ας σταθώ εδώ χάμω.
Στα βλέφαρα σου στέγνωσε τ’ αλάτι
από τη βουτιά στου αιγαίου την αγκάλη
κι είναι τα στήθη σου ζεστά σαν το μαγκάλι
κι είναι τα μάτια σου λαμπρότερα από αχάτη.
Τα δυο σου πόδια άλμπουρα ανοιγμένα,
με ταξιδεύουν σε πανώριες πολιτείες,
τα χέρια σου κουπιά μαλαματένια κ
ι η αγκαλιά σου καταπράσινες πλατείες.
Νεράκι πίνω από της ζήσης την πηγή
κι ο έρωτας σου στην ζωή με οδηγεί.
Είσαι ο κόσμος που αναζήταγα καιρό,
να ζω μακριά σου πια δεν το μπορώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου