(τριάντα τρία χρόνια μετά)

στην Αναστασία Σπανού

Ήρθα πάλι πίσω στην πόλη
του Ευαγόρα
έκανα σπονδή στους θεούς μας
στη Σαλαμίνα
ήρθα πίσω στην πόλη μας
( η τραγική ειρωνεία θέλησε, εκεί να μάθω τη φυγή σου
πως δεν θα ξαναδείς τα βενετσιάνικά της τείχη
και τα στενά δρομάκια)
προσκύνησα τον Άγιο Νικόλαο
των Λουζινιάν
τον Άγιο Γεώργιο των Ελλήνων
γονατιστός, εγώ ο άθεος
βύθισα ξανά τα πέλματά μου
στη χρυσή αμμουδιά της
εκεί που παίζαμε παιδιά
βαφτίστηκα ξανά στα κύματά της
(ένα κοχύλι έμεινε εκεί, για πάντα
να σε θυμίζει, κι άλλο ένα σου ‘φερα εγώ
να τ’ αποθέσω δίπλα σου, στην Κέρκυρα)

πήρα πίσω την πόλη σου, Μαρκαντώνιε
μόνος μου, πήρα την πόλη σου πίσω
γιατί εμένα δεν με αφορά να μπω
με κανέναν κωλοστρατό, μπλε ή κόκκινο
πήρα την πόλη πίσω
Μάρκο Αντώνιε Βραγανδίνε
κυματίζοντας απ’ το Ιόνιο
ως την ακραία Καρπασία
του Σολωμού το στίχο:
…κι εφώναζα ώ θεϊκιά κι όλη αίματα πατρίδα!