ενα τυχαίο κύμα

Ας ήτανε απόψε να μπορούσα
σ ‘ένα μου ποίημα να ναυαγούσα
μόνο για μια στιγμή
εγώ, ένα τυχαίον ρήμα

από τα μάτια σου να βγαίνω
και να συντάσσω μ ‘ένα δάκρυ
μιαν υγρήν γραμματική

μέσα απ ‘τις λέξεις να σε αγγίζω

να είμαι φλέβα να ποτίζω

μιαν ηδονή που αιμορραγεί

και πάνω στα χείλη σου να αφήνω
καθώς μ 'αδειάζει η απαγγελία

εκεί στην τελικήν τελεία

το ματωμένο μου φιλί,

εγώ, ένα τυχαίον κύμα

να γίνω μοίρα στην ζωή σου

να σε ποθώ να σ ‘ανασαίνω

μέσα στην άπειρη σιωπή