Τώρα με κοιτάς με μάτια γεμάτα φως
Όμως εγώ έχω συνηθίσει το σκοτάδι
Άλλη μια σφαίρα στη θαλάμη...
Σκοτώνω εφιάλτες… φυλακίζεις όνειρα
Τα δάκρυα στερεύουν μες την σιωπή
Οι σκέψεις αναλώνονται σε αγάπες φαντάσματα
Γράψαμε μια ιστορία που έχει μόνο τέλος…
Και ζήσανε αυτοί καλά…
μα… κάποιοι άλλοι πέθαναν αγκαλιασμένοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου