Βαθυπράσινα μάτια
σαν μυθικός Θεός
μπροστά της στάθηκε. *
Ρίγησε όταν τον αντίκρισε.
Έφτασε μόνο μια στιγμή
να ερωτευθεί αληθινά.
*
Ποιος στα νιάτα του
δεν κάνει όνειρα
να φτάσει όσο μπορεί ψηλά;
*
Μα τι του μένει
όταν όλα
χάνονται μέσα στη φθορά;
*
Πέρασε ο χρόνος για κείνη.
Τίποτα δεν άλλαξε με τον καιρό,
μόνο μια ελπίδα
ν΄αντικρίσει
ξανά τον μυθικό Θεό.
*
Άγγιξε η ελπίδα την ευχή της,
μα δεν μπόρεσε να κρύψει
την κραυγή της,
τους λυγμούς της.
*
Ποιος πήρε τα νιάτα του,
την τόση ομορφιά;
*
Χρόνε αδυσώπητε εσύ;
Ανάμνησή μου φώναξε,
μείνε όπως τότε
που ερωτεύτηκα
ένα μυθικό Θεό...
( Εικαστική συλλογή "" ΄Εναστρη σιωπή"" )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου