Μεξικό: Εθνικός Ύμνος

 O Εθνικός Ύμνος του Μεξικού (στα ισπανικά: Himno Nacional Mexicano) καθιερώθηκε επίσημα το 1943. Οι στίχοι του εθνικού ύμνου είναι του ποιητή Φρανσίσκο Γκονσάλες Μποκανέγρα (Francisco González Bocanegra). Ο ποιητής έγραψε τον ύμνο το 1853, μετά το κλείδωμά του σε δωμάτιο από την αρραβωνιαστικιά του, η οποία ήταν αντίθετη στην άρνηση του ποιητή να λάβει μέρος σε διαγωνισμό για τον εθνικό ύμνο. Το ποίημά του επιλέχθηκε ομόφωνα από την επιτροπή του διαγωνισμού. Η επίσημη ανακοίνωση του νικητή , που ήταν ο Γκονσάλες, έγινε στην εφημερίδα της κυβέρνησης (Diario Oficial de la Federación) στις 3 Φεβρουαρίου 1854. Το 1854 ενορχηστρώθηκε η μουσική από τον Χάιμε Νουνό (Jaime Nunó) . Ο ύμνος αποτελείται συνολικά από 10 στροφές και μία επωδό. Άρχισε να χρησιμοποιείται στις 16 Σεπτεμβρίου του 1854, επέτειο της ανεξαρτησίας. Από το 1854 ως την επίσημη υιοθέτησή του έγιναν αρκετές τροποποιήσεις εξαιτίας των πολιτικών αλλαγών στο κράτος. Ανεπίσημα, ο ύμνος λέγεται "Mexicanos, al grito de guerra", που σημαίνει "Μεξικανοί, στην κραυγή του πολέμου") , φράση που αποτελεί την αρχή του ύμνου.

 Επίσημα από το 1943, ο πλήρης εθνικός ύμνος απαρτίζεται από την επωδό, την 1η στροφή και την 5η, 6η και 10η στροφή

Coro: Mexicanos, al grito de guerra el acero aprestad y el bridón. Y retiemble en su centros la Tierra, al sonoro rugir del cañón. ¡Y retiemble en su centro la Tierra, al sonoro rugir del cañón!	Επωδός: Μεξικανοί, στην κραυγή του πολέμου, να έχετε έτοιμο το ατσάλι και το άτι, και μακάρι να τρέμει η γη στο κέντρο της από τον ήχο του κανονιού που αντηχεί. και μακάρι να τρέμει η γη στο κέντρο της από τον ήχο του κανονιού που αντηχεί!
Estrofa I: Ciña ¡oh Patria! tus sienes de oliva de la paz el arcángel divino, que en el cielo tu eterno destino por el dedo de Dios se escribió. Mas si osare un extraño enemigo profanar con su planta tu suelo, piensa ¡oh Patria querida! que el cielo un soldado en cada hijo te dio.	Πρώτη στροφή: Ας περιβάλλουμε, ω Πατρίδα, το κεφάλι σου με (κλάδους) ελιάς από τον θεϊκό αρχάγγελο της ειρήνης, γιατί στον παράδεισο η αιώνιά σου μοίρα γράφτηκε από το χέρι του Θεού. Όμως αν κάποιος εχθρός από έξω θα τολμούσε να μιάνει το έδαφός σου με τα βήματά του, σκέψου, ω πολυαγαπημένη πατρίδα, ότι ο παράδεισος σου έδωσε έναν στρατιώτη για κάθε σου γιο (δις)
Estrofa V: ¡Guerra, guerra sin tregua al que intente De la patria manchar los blasones! ¡Guerra, guerra! Los patrios pendones En las olas de sangre empapad. ¡Guerra, guerra! En el monte, en el valle Los cañones horrísonos truenen, Y los ecos sonoros resuenen Con las voces de ¡Unión! ¡Libertad!	Στροφή V: Πόλεμο, πόλεμο χωρίς οίκτο για όσους τολμούν να μολύνουν το εθνόσημο της χώρας! Πόλεμο, Πόλεμο! Οι εθνικές σημαίες ας βουτηχτούν σε ποτάμια αίματος. Πόλεμο, πόλεμο! Στα βουνά , στις κοιλάδες, ας βροντήξουν τα κανόνια σε μια απαίσια ομοβροντία και μακάρι να αντηχήσουν οι δυνατοί ήχοι τις λέξεις Ένωση! Ελευθερία! (δις)
Estrofa VI: Antes, patria, que inermes tus hijos Bajo el yugo su cuello dobleguen, Tus campiñas con sangre se rieguen, Sobre sangre se estampe su pie. Y tus templos, palacios y torres Se derrumben con hórrido estruendo, Y sus ruinas existan diciendo: De mil héroes la patria aquí fue.	Στροφή VI: Ω πατρίδα, πριν τα παιδιά σου, απροστάτευτα θέσουν τον τράχηλό τους κάτω από τον ζυγό , μακάρι οι αγροί σου να ποτιστούν με αίμα, μακάρι να αφήσουν τα αποτυπώματα των ποδιών τους με αίμα. Και μακάρι οι ναοί σου, τα παλάτια και οι πύργοι να καταρρεύσουν με μια απαίσια βουή , και τα ερείπιά τους να μείνουν αναφωνώντας: Αυτή ήταν η Πατρίδα χιλιάδων ηρώων. (δις)
Estrofa X: ¡Patria! ¡Patria! Tus hijos te juran Exhalar en tus aras su aliento, Si el clarín con su bélico acento los convoca a lidiar con valor. ¡Para ti las guirnaldas de oliva! ¡Un recuerdo para ellos de gloria! ¡Un laurel para ti de victoria! ¡Un sepulcro para ellos de honor!	Στροφή X: Ω, Πατρίδα , Πατρίδα , τα παιδιά σου ορκίζονται στο όνομά σου να σε υπερασπιστούν μέχρι την τελευταία τους πνοή, αν η σάλπιγγα με τον πολεμικό της ήχο τους καλέσει να πολεμήσουν στη μάχη με θάρρος. Για σένα τα στεφάνια ελιάς! Στη μνήμη εκείνων που δοξάστηκαν! Για σένα μια δάφνη για τη νίκη! Ένας τιμημένος τάφος για εκείνους! (δις)