το Τραγούδι της Αθήνας

Η μέρα χαράζει στην πέτρα τον ίσκιο της
τον ζήλεψε ο ήλιος και κλέβει τον ύπνο της
φως κι αγάπη στην καρδιά
άνθισ’ η ανατολή
καίει τα σύννεφα φωτιά
καίει τα χείλια ένα φιλί

Τη ζήλεψε ο ήλιος
γι’ αγάπη της μίλησε
γυμνό τραγούδι
τα κύματα φίλησε
Φως κι αγάπη στην καρδιά
ένας κόσμος μαγικός
της νοτιάς είναι η ροδιά