Τρομακτική η απόλυτη ησυχία,
ακούω τους χτύπους της καρδιάς,
γεμάτους οσμές ανθρώπων.
Φταίνε οι σκέψεις
που συνομωτούν αιχμάλωτες, φταίει το βουβό χειροκρότημα
μιας πεθαμένης καλημέρας..
Ακολούθησα σκιές δίχως να το καταλάβω…
Να ‘ναι άραγε αλήθεια
πως κάθε κακό έχει την ευλογία του;
αναπάντητο ακόμα…………
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου