Κυλώντας στα σκοτάδια του Χρόνου
Όσοι βάθυναν τόσο, που
Στο ξύπνημά τους βρέθηκαν
Να περπατούν σε ρεύματα
Που ονομάσαμε Πνοή
Έχουν το ίδιο βάρος.
Και
Όταν βίασα τις σάρκες τους
Όταν ταπείνωσα το πνεύμα τους
Όταν βεβήλωσα το σπίτι τους
Και
Όταν τους δώρισα στα παιδιά μου
Να τους συνθλίψουν
Να τους διαμελίσουν
Να τους πυρπολήσουν
Να χαρούν
(ασκούμενοι βασανιστές
φονιάδες
αθώα
ασεβή
άπονα
αδαή)
Συνάντησα την Ύβρη
Και βρήκα την φωνή μου
Αργά - αργά να σβήνει και
Να αποσυντίθεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου