Φθάνουμε βαδίζοντας στην ερώτηση
σαν σε μια τεράστια πλατεία, και ξαφνικά
είναι αργά σε κάθε προσωπικό χρόνο.
Αργά για να προχωρήσουμε, να επιστρέψουμε.
Αργά για να μείνουμε όπως είμαστε,
να αλλάξουμε πορεία, να μην πάμε
δεξιά, αλλά αριστερά
στην τελευταία διάβαση· και το μάθαμε
τωρα. Όμως είναι αργά, αργά, αργά.
Ηδη αργά για πάντα και αναπόφευκτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου