Στιγμές

Είναι στιγμές που
ανήμπορος σε σκέψη,
αναζητώ την δική σου εικόνα.
Ψάχνω στα μάτια σου να βρω
δρόμους,να ανοίξω
μονοπάτια,φεύγοντας από
τα αδιέξοδα του νου.
Στο δικό σου το χέρι
να κρατηθώ, δεκανίκι,
να μπορώ τα βήματα
να στεριώσω.Ακόμη αναπολώ
κάθε στιγμή σου,κάθε λόγο σου,
να χαϊδεύει τα αυτιά
όπως το τραγούδι
της μάνας νανούρισμα.
Και σε σχέσεις στοργής,
αγάπης,σε κατακλυσμούς
ερώτων,σαν πέφτουν
χιλιάδες αστέρια στα πόδια σου,
να σε λατρέψω.
Να γίνεις ουσία στο χτες,
στο σήμερα στο πάντα.
Χωρίς να φοβάμαι τον χρόνο.
Που σαν παραστάτης στο όνειρο,
να βαδίζουμε στα δικά του χνάρια.
Γιατί τα χνάρια του
χρόνου, είναι ανεξίτηλα.