ΟΡΓΗ ...του Νίκου Παππά

Δροσεροί Μάηδες περνούν μεσ’ απ’ το καλοκαίρι
Πρωϊνά γαλάζια, αισιόδοξα
Γεμάτα μάτια προς τον κόσμο
Πρωϊνά ισάξια με παραδείσους.
Όλη η ζωή απέραντος καμβάς
Για να κεντάς επάνω της με στίχους
Ν’ ανοίγεις στους ορίζοντες παράθυρα από φως
Γέλια από πρασινάδα και κλαδιά,
Να ζεις χωρίς νοσταλγίες, χωρίς ελπίδες
Και ν’ ακουμπάς τ’ αυτί να καρτερείς
Μια νέα ζωή που δεν έχεις ετοιμάσει...
Μόνο γιατί μπορώ να γράφω στίχους
Και να σκέφτομαι
Ήρεμος ή αναστατωμένος κάτω από ένα φεγγάρι
Που το ‘χουν κλείσει έξω απ’ τα σπίτια τους.
Μόνο γιατί μπορώ να χαϊδεύω
Μια γατούλα στα γόνατα
Και να καλημερίζω ένα λουλούδι
Μόνο γιατί μπορώ και βγάζω το καπέλο μου
Στους πρωινούς εργάτες,
Γι’ αυτό και μόνο
Μπορώ να ξεριζώσω με τα νύχια μου
Τις βάσεις των πυραύλων!