Ένα
τραπέζι στο χείλος της άμμου, κινδυνεύοντας να πνιγεί, ένα λευκό φόρεμα
το ντύνει, με κόκκινες κηλίδες και δύο ποτήρια νερό γεμάτα, το δικό του
κρασί το είχε πιει, το δικό της την περιμένει.
Αόρατα σώματα,
μόνο οι σκιές τους όρθιες σαν αγάλματα, ασάλευτα στις απειλές της
θάλασσας, συνεχώς ριζωμένα. Το σώμα της επέπλεε δίπλα στην κόκκινη
πισίνα, γυμνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου