Κωμωδία (απόσπασμα)

τη νύχτα εκείνη διαισθάνθηκα τα γεγονότα 
           να πλησιάζουν
αφού ο καιρός είχε αλλάξει δραματικά
η βροχή πύκνωνε τα φώτα λιγόστευαν οι μέρες
            ήταν πένθιμες και αργές
και τα όνειρα μου μιλούσαν όλο και πιό ανάγλυφα 

[]

ταυτισμένα με την απλότητα δυό χείλη απόψε θα μισανοίξουν
σ' αυτό το γύρισμα του φεγγαριού που η λύκαινα κρατά
         στα δόντια και κραδαίνει
ενώ η νύχτα με μολυβί χορτάρι θα γεμίζει τους δρόμους
κι όρνεα του απείρου θα ξεχυθούν από ψηλά για να γευτούν
          το πτώμα που πέταξαν αγύρτες
πάνω στη στέρφα γη της εξαύλωσης

[]

και το τραγούδι έρχεται μ' ένα αυλάκι δάκρυα
δάκρυα που πηγάζουν απ' την πέτρα της καρδιάς
ή ξεπετιούνται απότομα - κύμα χαράς και πίκρας -
όταν σκεφτόμαστε για τη ζωή
και βλέπουμε τα θαύματα τριγύρω μας να υπάρχουν
χωρίς καν να το θέλουμε χωρίς καν να το νιώθουμε
τότε από την ανάσα μας λέξεις αναπηδούνε

[]

βαδίζοντας με απάθεια στα κραυγαλέα φώτα
καθώς περνούσαν απ' τα μάτια του οι γδαρμένες ψυχές
μουρμούρισε "O God, this endless heaven,
and your angels walking on the rigorous path"