Τη διαθήκη μου λοιπόν, να συντάξω
τον τελευταίον ορισμό πριν απ’ τον ύστατο
ορίζοντα, όλα τα χαρίζω σε όσους μαντεύουν
τη θλίψη και την απώλεια, σε πόσα κομμάτια
θρυμματίζεται ένα ποτήρι που εκσφενδονίζεται,
εσωτερικό κουζίνας σε πολυκατοικία,
σε όσους διαφυλάσσουν το χιόνι
των περασμένων χρόνων εισέτι στο ψυγείο τους,
ως συντηρητικοί της ουτοπίας,
έτσι όπως πρέπει να κρύβουμε τα οφειλήματά μας,
συντηρητές κι εμείς μισθοσυντήρητοι,
σαν το βόδι που κρύβει το μεδούλι
στην τρύπα των οστών, ώσπου να ’ρθει επιτέλους
κάποιο γεμάτο δόντια στόμα να μας ξεκοκαλίσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου