Με δέκα πρόσωπα

Έπαιζε με δέκα πρόσωπα.
Γελούσε πριν απ' το ένα
ύστερα
τ' ανακάτωνε.
Εκείνο
με το φως εξαφάνιζε τ' άλλα
σκοτείνιαζε καθώς το κοιτούσες
άλλαζε χρώμα ύφος.
Φοβόμουν μήπως σκοντάψω.
Έστρεφα
πίσω
σκάλιζα στάχτες πρόσεχα τη φωτιά
ακύρωνα πράξεις
άπρακτος
ανάμεσα στο πλασματικό και το πραγματικό.
Οι μεταμορφώσεις με ακρωτηριάζαν
αναστατώναν το νευρικό μου σύστημα.
Τέλος
δεν έβλεπα παρά το ένα το μοναδικό πρόσωπο.