ματωμένες δάφνες

Μια ειρωνεία και σήμερα.
Ο ήλιος άχρωμος , θλιμμένος
στέκει μισός πάνω απ’ την Ακρόπολη.
Κουράγιο δεν έχει ν’ αντικρίσει
τις ματωμένες δάφνες .

Αιμορραγούν πληγωμένες
σε χέρια ντυμένα από σατέν,
καθώς περιφέρονται με εμβατήρια
σε μνημεία ηρώων.
-Αυτά τα ίδια χέρια- που ξεπούλησαν
Τις θυσίες των, δίνουν φόρο τιμής.
Όλοι χειροκροτούν ρυθμικά.
Κοχλάζει η γης αναθεματισμό.

-Ω, ήρωες , μάτωσε το μνημείο
Μόνο το αίμα θα θρηνήσω.
Μια ειρωνεία και σήμερα.
Με όση ελευθερία μ’ απόμεινε
Δε θα χειροκροτήσω.