Εξιτηλος χρονος (1999)

.....

Μαζεύω αργά και σχολαστικά τα κομμάτια μου
πορσελάνες και κακότεχνα εκμαγεία

Αδειάζω στα σκουπίδια
το τασάκι με τις λέξεις

Πρέπει να πλύνω και να στεγνώσω το γέλιο μου
δεν έχω άλλο άσπρο πουκάμισο να φορέσω

Πάλι νέκρωσες τις γραμμές
και παραπλάνησες την άρκτο
για να δείξει ψεύτικη πορεία
στο σαπιοκάραβο της απαντοχής μου.

......

Μόνο εσύ που ήξερες
να με συμφιλιώνεις
εξοργιστικά απουσίαζες

Δεν άντεξα
το απόβραδο
παρέδωσα τα όπλα μου
το χαρτί
ένα μολύβι
και την διάτρητη ασπίδα της λύπης μου.