Αναλλοίωτα

   

Στις άλλες μνήμες
όσες θέλει ας δίνει η φαντασία παραλλαγές :

Στο άφρισμα της θάλασσας
που αγγίζουν τα δάχτυλα των ίσκιων
οδοιπορώντας πάνω στα πλήκτρα των ωρών
ή σε μια πιο σκούρα απόχρωση
που παίρνει ο ουρανός τη νύχτα
καθώς βαθαίνει στον ορίζοντα

Αλλά σ’ εκείνη την εικόνα
που χάιδεψαν τα μάτια μου,
σ ’εκείνη τη στιγμή
που μένει ακίνητη στα χείλη μου,
η φαντασία τίποτα δεν έχει να προσθέσει