Ένα απόγευμα

Ταξίδεψα μέσα στις σκέψεις μου

ποντίκια τρέχουν

μία κοίλη γη η τρύπα στο κρανίο

και ένα χέρι δαιμονικό

μετακινεί αδιαφορώντας

η μπαλκονόπορτα είναι ανοιγμένη

κάποιος φωνάζει έξω

σαν να είμαι ένας γέρος που στέκομαι

χωρίς κανένα στοιχείο για τίποτα

εκτός από την αγάπη

όχι αυτήν που σέρνομαι απο πίσω της

κάποιος συνεχίζει να φωνάζει

υπάρχει αγάπη όπου βρίσκεται ύπαρξη

διαπερνώ την μοίρα μου

όλη μου την ύπαρξη πόλεις πλημμυρίζουν

τραγουδάω ένα τραγούδι

πουλιά συνωμοτούνε

μέσα στο απόγευμα