Ένα κλωνάρι αμυγδαλιάς / Ποταμιάνος Γιάννης

===============

Το άσπρο φέτος μας μισεί
Λίγες λυμφατικές νιφάδες του χιονιού,
αρκούν για να γκρεμίσουν
----------- την αυτοκρατορία του ήλιου
Μες το καταχείμωνο ήρθε
-------------- κι ο καινούργιος χρόνος
κατάκοπος, μίζερος, στριφνός
-------------- σαν τρεμουλιάρης γέρος
Στο βάθος η άνοιξη ξεχασμένο όνειρο

Όμως εγώ κρατιέμαι ακόμα
καθώς τρελή η αμυγδαλιά
---------------- μοιράζει υποσχέσεις
Μεγάλη στο στήθος ταραχή
----- της μυγδαλιάς ο ανθισμένος κλώνος
βγήκε στους χειμωνιάτικους αέρηδες
--------------------- κραδαίνοντας
ελπίδα κι επιθυμία για ζωή
-------------- βαθύτερη απ’ το θάνατο

Ας μυρίζουν οι ξυλόσομπες
--------------- μιζέρια και απόγνωση,
το αρχέγονο ξύλο πάλι σώζει το λαό
------------------------- στη νυχτωδία
Ας τρέχει το αμέριμνο παιδί
------------------ σαν το μικρό ζαρκάδι
να ρουφάει στα πάρκα άπληστα
--------------------- τον βρώμικο αέρα
Ένα κλωνάρι μυγδαλιάς όμορφο
-------------------------- σαν νυφούλα
βγήκε σε χειμωνιάτικους αέρηδες
------------------- να τραγουδήσει ελπίδα