Μέσα Σου

Φεγγάρια , φως , αστρόνειρα
Νερό που σπάει σε έλικες
Καταλήγει στον πάτο του αυτιού .
Πες μου , ποιό είναι το πιο γλυκό κρασί που έχεις πιεί,
Κι ύστερα σβήσου,
Θα κολυμπώ για πάντα στο πιο εύθραυστο σημείο του φλοιού του ματιού σου
Θα τ’αγγίζω με δάχτυλα γεμάτα από σκάλες
Θ’ανέβεις ?
Χθες βράδυ λίγο πριν κοιμηθώ έσβησα ένα τσιγάρο,
Τι παράξενο , δε θυμάμαι ούτε πότε πρωτομίλησα ούτε πότε γεννήθηκα, κι’όμως θυμάμαι πότε άρχισα να καπνίζω .
Μπήξε μια πρόκα στο χέρι σου,
Και τότε κάνε μου την πιο θερμή χειραψία
Χθες βράδυ λίγο πριν κοιμηθώ ξαναέκοψα την γλώσσα μου
Οι αρκούδες καταλαβαίνουν τα πάντα ακόμα και όταν βρίσκονται σε χειμερία νάρκη .
Πόσο εύθραυστα βυθίζεται το πόδι τους στο χιόνι το χειμώνα!
Δεν φοβάμαι – τι νομίζει πως είμαι?
Η κάθε λέξη είναι ένα αριστούργημα
Και τι έγινε αν τρελάθηκες?
θα περάσει.