χωρισμός

Μόνοι το δρομο πήραμε και φθάσαμε σστην άκρή.
Και τώρα, αν θα χωρίσουμε, θα μας ενώνει ο πόνος.
- σφίξε το χέρι δυνατά, μά κράτησε το δάκρυ…
Μόνος εγώ τραβάω μπροστά κι εσύ γυρίζεις μόνος.

- Πρόσμενε πάντα πρόσμενε ποιος ξέρει αν κάποια μέρα
Με σταματήσει η κούραση και με γυρίσει πίσω
Και νεκρωμένος τότε πιά, γυρνώντας από πέρα,
Σαν αστρά αθάνατης ζωής τα μάτια σου αντικρίσω;