Στη λίμνη του Πολύφυτου
εκεί που τώρα κάνει στάση
σιωπηλός μηχανοδηγός ο Αλιάκμονας
τα ψαράκια
αν και φτηνά
δε χωνεύουν με τίποτα
παρά την καλή παρέα και την πλήρη εξάρθωση
των φρυγμένων ιστών
Τεμαχισμένα
μυρίζοντας ρακί και σαββατόβραδο
διέρχονται το στενό του λάρυγγα
σαν ένας λυγμός επαναληπτικός
και ξαναβρίσκοντας το διαμελισμένο τους σώμα
στο ενυδρείο του στομαχιού
με μια απορία στο βλέμμα που γίνεται λύπη
με μια λύπη που γίνεται δάκρυ
στέκουν σα χαμένα πίσω από το γυαλί
τα παιδικά μας χρόνια
τα θαμμένα καλοκαίρια του '73 στον πυθμένα
της λίμνης του Πολύφυτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου