Της φωτιάς η εποχή

Όσο είμαι δέντρο δε φοβάμαι τη νύχτα
τη ντύνομαι και περπατώ στους δρόμους
κι αύριο που θά `μαι νερό
θα κατεβαίνεις εσύ στην πατρίδα μου
να βρέχεσαι και να ποτίζεσαι.
Ξέρεις, τα πράγματα είναι αυτά που λες
κι εγώ περνώ στις λέξεις σου
και γίνομαι ένα και `συ και
τούτα τα λόγια άπειρα.