Η αναχώρηση

Το ξέρω, αλλού θα αναζητήσεις

χώρους, όπου με επιμέλεια

θα ταξινομήσεις τα όνειρά σου.

Ο δικός μας τόπος γέμισε σκόνη.

Λιγνό του παραθυριού το φως.

Περίσσεψαν γύρω σου οι συντριβές.

Το ξέρω! Αλλού θα συναντήσεις

Δασκάλους με ακόρεστο νου,

βραχυλόγους συνανθρώπους.

Τα αστέρια από άλλους ουρανούς

θα σε καμαρώνουν.

Εμείς, οι του μέτρου υπηρέτες,

έκπληκτοι μπροστά στο αυτονόητο

θα σε αποχαιρετίσουμε:

- Θαρρούσα, διώκε και άσκει, θυγατέρα.