Καθισμένος στη όχθη του χρόνου
σβήνοντας τη νερένια εικόνα μου
να σταματήσω στη λαμπερή στιγμή
σαν Βούδας στην όχθη του εαυτού του
να εισχωρήσω σ' όλα τα επίπεδα φωτός
σ' όλες τις νύχτες
να γυρίσω τα μέσα έξω
να σκεπαστώ με όλα
φως κι ουσία κι απουσία
μες στη σιωπή
σε μια ιλιγγιώδη ακινησία
σε μια πληρότητα κενή
δεν υπάρχει τέλος ούτε αρχή
δεν τελειώνω μήτε αρχίζω
δεν ξέρω αν υπήρξα ή είμαι ή θα υπάρξω
Γύρισα εκεί απ' όπου δεν ξεκίνησα
σ' ένα στιγμιαίο κενό
Ποτέ δεν είμαστε ό,τι είμαστε
τίποτα δεν τελειώνει στον εαυτό του
πορεύομαι ίσια σε μένα που δεν υπάρχω
Το κενό είναι μέσα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου