Θολά σύγνεφα

Θολά σύγνεφα

τα μαδέρια βρεγμένα

σταγόνες απ’ το ξύπνημα.

Δάχτυλο τεντωμένο

το κατηγορώ της εποχής

-η οικογένεια

-υποχρεώσεις

-δανεικά συγνώμη.

Κινείται σα χορδή τόξου

ή λάστιχου

με την έγνοια

του στραγγισμένου πουκάμισου.

Τρέχαν οι κινήσεις κι ο νους τα ίδια μήκη,

μηχανικός εξευτελισμός.

Κι έτσι πήρε το τρίξιμο του ξύλου

ν’ ακούγεται σα τρίξιμο δοντιών

σα μασούλημα

σαν ανεπαίσθητο λειώσιμο της υπόληψης του εργάτη

κι άλλες φορές

ώσπου γέμισε η άπλα του δρόμου

το κορμί του.