αυτοβιογραφία

Τζουμέρκα - Αθήνα, αυτή ήταν όλη

που χάραξα, όλη μου η γραμμή.

Κίνησα απέκει μ' ένα τσόλι,

μου 'λειψε εδώ και το ψωμί.

Αρχή κακού ηταν που δεν είχα

κουκούτσι πνεύμα πραχτικό

τριχιά την έκανα την τρίχα,

της φαντασίας μου υλικό.

Έναν καιρό δεν ήθελα ούτε

να βλέπω ανθρώπινη θωριά.

«Βρέστε του (και μην τον ακούτε)

γυναίκα», έλεγαν στα χωριά.

Αργότερα θα μ' έχουν βάλει

με δυο σειρές στο λεξικό.

Θα με ζηλέψουν τότε οι άλλοι,

θα γίνει ντόρος και κακό.