Οι Τσιγγάνοι

«Πέρα στης εξοχής τη δηµοσιά
τι θόρυβος κι ανησυχία ξάφνου εφούντωσε!
Το βουερό ποτάµι είναι των Τσιγγάνων.
Ατέλειωτα και σκορπιστά µπουλούκια
µε τα βιολιά και τα τραγούδια τους διαβαίνουν,
ταξιδευτές παντοτινοί µιας θάλασσας.

Με τα βιολιά και τα τραγούδια τους σε λίγο
εκεί στο δάσος µε τις φλαµουριές θ’ αράξουν.
Γοργά στη µέση απ΄ τα τσαντήρια
µια φωτιά θ’ ανάψει.

Κι ενώ τριγύρω θα χορεύουν φλογερές Τσιγγάνες
κι άλλοι γλυκά θα τραγουδούν
κι άλλοι θα παίζουν,
δώθε απ’ την πολιτεία
οι µακρινοί τους ήχοι που θα φτάνουν
σα µουσική θ’ ακούγονται ιντερµέτζου
από  να δράµα µακρινό, απόνα δράµα...».