Ύφανση

Ἒκοβα βόλτες στήν πλατεῖα σάν τόν ταξιδιώτη πού ἒχει χάσει τόν δρόμο του καί ὃλο ξαναγυρνᾶ στό ἲδιο σημεῖο. Διαβάτες γύρω μου μόνο οἱ σκιές τοῦ παρελθόντος καί τά χίλια πρόσωπα τῆς μοναξιᾶς. Ποῦ νά πήγαν ὃλοι; Καί ποῦ νἆναι ἆραγε οἱ ἀλῆτες πού ξέρουν τόν δρόμο; Σ’ ἓνα προσήλιο στάθηκα νά ὑφάνω μέ τά νήματα τῶν ἀχτίδων μιά καινούργια ρότα σέ τούτη δῶ τήν παγωμένη γῆ.