Παλιά πόλη

Στην οδό Λήδρας,
περπατώ σ’ ένα στενό καλντερίμι
ώσπου πια δε με βγάζει πουθενά.
Ίσως μόνο σ’ ένα αχνό φως∙
κοιτάω στον τοίχο ένα γκράφιτι.

«UN», με μπλε χρώμα,
στο απομεινάρι σπιτιού
πού συντηρεί ακόμη μια πινακίδα∙
καφενείο κάποιου ξεχασμένου αιώνα,
κάποτε χόρταιναν από φωνές οι τοίχοι του.

Η ανάσα μου κομπιάζει και σταματάει,
το δάκρυ δε μου επιτρέπει
να το αφήσω να με αποδυναμώσει.

Ένας φανοστάτης σιγόκαιει ακόμη
από το αιφνιδιαστικό τέλος μιας πόλης.
Η νεκρή ζώνη,
συγγενεύει με εκείνες τις πόλεις φαντάσματα
στο παλιό Γουέστ.