κρέας πλέει στο βυθό

Μες στο σπέρμα με τη
μύξα της ίωσης ξερή
να υγραίνω την πλάτη
στα σεντόνια της φανέλας
ώσπου το σπίτι έγινε θάλασσα
ώρες ξυπνώ με τη σαπίλα
δίπλα να κοιμάται ακούω
τη φωνή της και κρυώνω
όνειρο φέρνω παντού
μουσκεμένο βλέπει στάλες
να κυκλώνουν κάμπιες όταν
η μούχλα καλύπτει με
πράσινα στίγματα την
ανάποδη όψη του σώματος.

Το κατούρημα