Η Στρατιά του Αρχιλόχου

στη μυρωδιά της χολής γονάτισα ό,τι ανθρώπινο

επιστρέφει ρευστός λόγος πέρασμα του σκοτεινού

ή φως του κόσμου τ' απ' εκεί ταιριάζοντας ο

τρόμος ξημερώνει ηλιόλουστη τη φρίκη βρόμικα

περάσματα παράνομα ερωτικά αφηνιασμένα

φιγούρες του δίπλα δωματίου με ποτιστήρια νεκρικά

ξεδιψώντας άναρχα την άγρια βλάστηση ερμαφρόδιτοι

κηπουροί με την ευθύνη ενός καρπού χαρακωμένου

πίστη κυνηγώντας μ' οπλισμένο μολύβι

εικάζοντας προχωρούν σ' αθέατα χαρακώματα

βιασμένων ψυχών έτσι οι ανατρεπτικές χειρονομίες

στα μπουντρούμια των προγόνων τους τσακίζουν

τον αναπόφευκτο χαμό τους η αποκτήνωση που

ζητάτε καίει τον άνθρωπο στη μοναξιά ένα τεθλασμένο

επίπεδο καιροφυλακτεί την από γνώση τρέλα

συνήθως επιστρέφω αγέλαστος ή προσποιούμενος

φοράω γκριμάτσες δεν κρύφτηκα ποτέ κι από

κανέναν στο ληστρικό σας θέατρο αντιστέκομαι

ξεστομίζοντας αρλούμπες