σχέδιο?

η ανεμότρατα μοναξιά έσχιζε με ορμή
το ασφυκτικό πέλαγος της αυγουστιάτικης μέρας
χελώνες και άλλα οστρακοειδή
παρελαύνουν στις τηλεοράσεις
με οδηγίες χρήσιμες για αλιείς και νεκροθάφτες
αθεράπευτα νάρκισσοι και νεκρωμένοι
εγκαινιάζουμε πολίτες μιας χρήσης
που μετά το πέρας της τελετής
θα ανακυκλωθούν σε ειδικούς κάδους τροφίμων
ο Πρωθυπουργός παρών στα καθημερινά του
φιλοξενεί με τους υπόλοιπους της πλατείας
τη γενικευμένη θλίψη του για τους νεκρούς
ορίζοντες και οριζόμενοι συναισθάνονται φρίκη
ο ιδρώτας καλύπτει τα χλωμά μετατάρσια της φιλαρμονικής
το τρομπόνι βουβό, εκτοξεύει αμίαντο και γυψοσανίδες
στο απέναντι χαράκωμα τρεις πάνοπλοι νέοι χαμογελούν
οι γέροι, όπως πάντα λουφάζουν στα σκεπάσματα των συνειδήσεων
πόλεμος αστραπή, επίθεση
τρεις λέξεις καθαρές σαν τους λευκούς επιδέσμους της απολύμανσης
που περιμένουν να βυθιστούν στο αίμα
αναλογεί σε άντρες η θάλασσα και ματαιώνει ακόμα τις καρδιές μας
αντίσταση δεν υφίσταται στο παρελθόν
όταν το μέλλον εξαφανίζεται
ασυγκίνητο μπρος στα λευκά κολάρα της εξουσίας
θάνατος στους θανάσιμους εχθρούς του κόσμου μας
και αύριο και πάντοτε έρημοι
δε λένε να χαθούν στο λήθαργο μέρα και νύχτα τα κατορθώματά μας
αντιστρατεύουν τους φόβους μας
ο εμπρησμός και η άλωση δεν απαιτούν ληξιαρχικές πράξεις
ακόμα και η προϋπηρεσία της κόλασης μπορεί ν’ αποδειχτεί άχρηστη
προσπαθώ να συνομιλήσω αλλά χάνομαι