(Στο παράλογο έφιπποι)

– σαν θανάσιμοι ιππείς –

Θα αστράφτει ο χρυσός

Κι αργυρά τα λιοντάρια της νύχτας

Και θα μπούμε στην ύπαιθρο χώρα

Στην πόλη

Και θα μπούμε αναβάτες στη νύχτα

Με ανορθόδοξα δώρα

Με γαλάζια πουλιά

Με λεπτών θηλαστικών μελωδίες

Κλουβιά από θώρακες φονικών φαλαινών

Αλαλαζόντων φιδιών οπτασίες

Πλεγμένοι με κέδρους

Δαιδαλώδεις στολές τιμωρών

Απόκρημνες λίμνες για στέμμα

Και θα έρθουν ραγδαίοι ποταμοί

Θα μας ραίνουν την κόμη

Ροδοπέταλα νεαρών κοριτσιών

Και αυτομάτων λέξεις

Ρημάτων ριπές

Και θα έρθει λοξά η αυγή

– των ζωγράφων!–

Με σκοτάδια στα χείλη

Απαλά θα μας τέμνουν τα στιλπνά της στιλέτα

– νεαροί των ιστών ανατόμοι –

Να ανατείλει το σώμα

Να ανθίσουμε στο αίμα