Φωτοτυπίες΄(απόσπασμα)

5.

Νοσοκομείο των ξανθών αγγέλων. Ο αγαπημένος μου 

ποιητής χτυπημένος από το αίμα στην 

καρδιά, κείτεται μόνο με το σλιπ πάνω στα νερά.

Στην άκρη του κρεβατιού, ο μικρός μου

αδελφός και εγώ κοιτάμε το καλοκαίρι. Μια κυρία

από τη Γαλλία μας μιλάει για σουρεαλισμό.

Εσύ κοιμάσαι μέσα στα χόρτα, πλάι σε 

μια λίμνη με πολλούς φαντάρους.

15.

Το τραγούδι ξετυλίγεται τριχιά για το λαιμό 

του κρεμασμένου. Και ο κρεμασμένος μπορεί

την τελευταία στιγμή να γλιτώσει. Εσύ όμως

που λες το τραγούδι είναι βέβαιο ότι θα πεθάνεις,

με ένα τσιγάρο στο στόμα - χωρίς να ξέρεις 

ότι είναι το τελευταίο σου - μιλώντας ακατάπαυστα

για καθημερινές βλακείες, για πολιτική 

οικονομία, για δημόσια οικονομική. Θα πέσεις

άπνους με το τσιγάρο αναμμένο, το κασκόλ

στον αέρα και το αλκοόλ χυμένο στο παντελόνι.

Η φωνή σου δεν θα απειλεί κανένα πια και η

τελευταία σου λέξη θα 'ναι μια πέτρα μπηγμένη

στο χώμα.

40.

Δεν με χωράει το σώμα μου. Θέλω να επεκταθώ,

να φύγω. Ανοίγω τη βρύση. Τρέχει το νερό.

Τρέχει η νύχτα. Σκύβω να πιω, να ξεχάσω.

Κτυπάω πάνω στο πεθαμένο μου πρόσωπο.

Ανάβει μια φωνή. Φωνή της σιωπής. Η ροή

της μνήμης με τινάζει πίσω στο κορμί σου. Τώρα

που γράφω το φεγγάρι χάνεται στα σκέλια

σου και το χορτάρι ψηλώνει άγριο, κόκκινο, σαν 

φωτιά. Όλα τ' άλλα τυλιγμένα σε υαλοβάμβακα.

Μόνο τα μαλλιά σου τρίζουν και μεγαλώνουν,

αγνοώντας τα πολιτικά συστήματα και 

την τριγωνομετρία.  

Στα μισοσκότεινα

Γυμνό το σπίτι, χωρίς πουλιά και έπιπλα.

Αθόρυβες Κυριακές με σβησμένα τσιγάρα

και ξερούς καφέδες στο πάτωμα - έρωτα στο πάτωμα

ή στο ταβάνι, σαν μύγες - 

Γυμνό το μυαλό μου. Μόνο δυο τρία καρφιά

στον τοίχο με μυτερούς ίσκιους και ένα χαλάκι

κόκκινο, μαθημένο να ξεφτάει στα πόδια σου.

Θα στρίψω το αίμα, να μην πηγαίνει

στον εγκέφαλο, να μην σκέφτεται έτσι.

Και η κρεατομηχανή δουλεύει.